Hayatımdan çıkardığım son resimlerde yüzüm

bir başka gülüyordu.

Bir başkası gibi değil,

Hain saldırılarla yani aşka

yoğrulmamıştım daha /yorulmamıştım



Gülerliğin gelip geçiciliği

yakışır insana

savrulur daha başka anlamlara

yüzümün fotoğrafları

yoksa an mıdır gerçeksiliğim?

bakabilmekti derdim uzağa

gökyüzünün kesiştiği yerlere uzak derdim

ben –ufukmuş–



Bir hayli ansıtır yüreğimi

pişmanlıklar elinde çırpınan

çaresiz, yüreksiz ve sonu olmayan sevmeler



Kirletilmemiş yalnızlıklar olur

donmuş, kararsız vakitlerin akşamında

aklıma hüzünler gelirdi

unutulmak, karelere bölününce

bir yüreğin vardı

yüceler yücesi anlamlarla

belki göz yaşlarınla yıkanmıştı



Ruhumun dinlenişi serindir her nasılsa

onu kirletemem.

Her şeyden fazlası

hikayeler içinde,

unutulmuş hayatları bize vermek için yaratılmıştır.



Kendimi yalnızlığıma çağırıyorum

suçlarımı unutturmak için.

Bütün yosun tutmuş soyut kelimeleri

yaşantımdan çıkan hayatlara adadım.

Kaldırımları adımlayan her kimse

sonuçlarına katlanacaktır.



Sana söylemiştim kalbime örtülerini serme gönlünün

Yanmaya yüreğin vardı mutlaka

"Yavrum yaren nerende?"

Bir aşk türküsünden çok

cevap bulmak için sorulmuş bir sorudur



Gelmiyorsun, kapına çıkmadım daha

ama olsan da

bahar adını korurdu yapraklarla

gizlediğim öyle çok cevap oldu ki

utanırdım kendimden



Öyle bakma, öyle dolma derin sulara

gözlerin açık kalmasın

yum

ki gönlüm tazelendi

yıldırımlarda



Ne şen çocukluk şarkıları durdurur beni

Ne yaban ilmeği korkuların ellerimi bağlayan

Varır mı gönlüm

çobanaldatan kuşların kanatlarıyla sana?

Neşidesiz baharlar hiç yaz olur mu?