Sen yine gelmedin, gelemedin
Ne kadar bekleyeceğimin korkusuyla
Baş başa kalmayı her zaman yaşatıyorsun
Kaç kez deneyerek bir çığlığın hicranını
Her bir yanımı kuşattığın da
Kaldırımlar yalnızlığın şarkısıyla coşunca
Benimle alay edercesine
Bir acımanın nedametini yaşatarak
Umudun sabır içinde abitleştiğini
Haykırarak idraki umutlandıracak
Oysa toprakta tıpkı
Benim ile hasreti yaşıyordu
Ne hoş kokuyordu seni hatırlatıyor
Ne onun susuzluğunda
Ne de benim umudum azaldığında
İzlerin tortusuyla bir yerde oyalanıyorum
Seni bulmanın hazzını yaşıyorum.
Yağmur damlası tenime nüfus ettikçe
Sensizliği toprağa akıtarak yaşıyorum
Yalnızlığımı ona sunarak haykırıyorum
Avuçluyorum öylece bakınıp kalıyorum
Bazen içimden sudur eden hiddeti
Bir ceht içinde çektiğim hasretliği
Kime anlatacağım bir kez de sen söyle
Ellerimden düşürmediğim gülle
Sinemde muhafaza ettiğim umutla
Her ne kadar zaman daralacak olsa da
Mezarların hasretimi çektiği nazarla
İçimin titrediğini halimin densizliğini
Her geçen bir günün bıraktığı kalanla
Seni her andığımda özlemin arttıkça
Ne kadar çok daraldığımı bilemezsin
Sen bunlardan habersiz bir nefessin
O kadar güzelsin ki hiç gelemezsin
Bir kahır ile metanet denkliğinde
Sevda mertliğinde abitleşemezsin
Aşkın enginliğinde şevkin erenisin
Halinin esenliğinde ahenkleşensin
Kal serinliğin güzelliğinde sevginle
