Bazen hayatın beni sinir edebilmek için çok uğraştığını düşünüyorum, beni durdurabilmek için elinden geleni yaptığı, öfkelendirmeye çalıştığı bundan zevk aldığını düşünüyorum; hayatın. Nietzsche derki “hayat acılarla güzel” ama amaç güzele ulaşmak mıydı, hayatı yaşamak mı? Nietzsche göre güzeli yaşamak hayattı, o güzeli yaşamak için acı çekmemizin kaçınılmaz olduğunu savundu, o haklıydı elbette ama beni tatmin etmiyordu, benim yaşantım onun kastettiği gibi kesinlikleri yoktu, belirsizliklerle doluydu benim hayatım, beni en çok öfkelendiren şeylerde bulunuyordu; belirsizlikler
Belirsizlikler büküyordu belimi, belirsizlikler alıyordu yaşama hevesimi, belirsizlikler engelliyordu beni, hepsi belirsizliklerin suçuydu
