sevgili dostlarım, insan denen varlığın kısacık ömrü dünyanın upuzun yaşı içerisinde 50-60 yıllık ömrümüz boyunca aldığımız nefeslerin bir tanesi kadardır desek mübalağa etmiş olmayız herhalde, gel gör ki bu bir nefeslik zaman dilimi boyunca insanoğlunun uğraşıları, tutkuları, sevinçleri ve üzüntülerine konu olan şeyleri masaya yatırsak anlamlandırmakta mutlaka zorlanacağımıza bahse girerim.



O halde şu soruyu sormadan geçemeyeceğim , neden insan kalıcı olan şeyleri hayat planına taşımaz da, geçici olanın peşine takılır gider, bir başka deyişle ahirete azık hazırlamak varken, mal toplama, hırs, intikam, kıskançlık, gıybet.... gibi nefsin hastalıklarına tutsak eder kendini, insan kör müdür? yoksa görmesini engelleyen bir şeyler mi vardır?



Yüce Allah ayetinde Hayatı ve Ölümü , insanın ibret almasını istediği için yarattığını yazarken, insan nasıl bu kadar çıplak bir gerçeği gözardı eder.



Kışın yolculuk yaparken bir şey dikkatimi çekmişti, heryer karla kaplıydı, yalnız karayolunun üzeri açıktı ve sığırcıklar ancak orada yiyecek bir şeyler bulabiliyorlardı ve yol boyunca geçen arabalar bu sığırcıklara çarpıyorlar, içlerinden biri-birkaçı ölüyor, ancak, kuşlar hiçbirşey olmamış gibi kaldıkları yerden devam ediyorlar ve yine yola konuyorlardı,



İşte bu manzarayı görünce insanın ölüme tepkisiyle, sığırcıkların tepkisinin ne kadar da birbirine benzediğini farkettim, bizler de ölümüzü mezara defnettikten sonra hiç bir şey değişmemiş gibi, hayata kaldığımız yerden devam ediyoruz, içimizden pek azımız ölümden ibret alıp hayatında değişikliğe gidip, kalıcı olan, ölümle yitip gitmeyen gerçeklikten yaşantısına birşeyler katma gayreti içine giriyor.



Gerçekten doğan çocuktan ve ölen bir insandan Yüce Allahın varlığı ve hayatın anlamını kavrama noktasında bir tefekküre yaklaşmayan insan o karayolundaki sığırcıklardan farksız görünüyor.



Sözümü Dolap Beygiri isimli şiirimle bağlamak istiyorum,



Sevgi ve Saygılarımla



Mehmed Arif





ölümden korkanlar güldürür beni
bir de faydasız evhamlar
olasıya dair
gece kadar gündüz kadar
bir o kadar
hakikat olarak
önümüzde dururken ölüm
bir faydası yokken ecele korkunun
niçin korkulsun ki ölümden
korkutur beni ancak, hazırlıksız bir ölüm
başucu tavsiyelerini erteleyen bir hayat
hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünya için çalışmalar
ve biriktirme hastalığı
hummalı salgın
çöp biriktirenler
ya da servet
al birini vur ötekine
hastalıklı bir durum
biriktirdiğini paylaşanlara değil sözüm
hazine üstünde oturan dilencileredir sövgüm
seni anlamlı kılmıyorsa gündelik telaşların
yerkürede silinmesi iki nesildir izinin
eğer vefalıysa bebelerin
buna rağmen açılmıyorsa gözlerin
dolap beygirinden seni ben nasıl ayırdederim.