İzEdebiyat - Füsun - Bende Mutlu Olabilirdim

4 Eylül 2007
Bende Mutlu Olabilirdim
Füsun

Bazen umut ederek savaştım, savaşçı ruhum yoruldu artık. Alıp başımı bilmediğim diyarlara gitmek, unutmak, unutulmak, yok olup gitmek istedim çoğu zaman ama bu sadece korkaklık olurdu. Bazen ne için niye savaştığımı unuttum. Sonra hatırladım…. Acı çektim, ağladım günlerce ama bunlar hiç bir şeyin çözümü değil. İnsan kendi kaderini kendi yazarmış. Aptallık yaparsan cezanda ağır oluyor. Yanlış zamanda yanlış kişi, insanı bu hala getiriyor. Mazeretimin adı eskiden aşktı ama artık aptallık olduğunu anladım. Bazen sevmek de sevilmek de yetmiyor. Severek sevilerek de terk edilebiliyorsun, aldatılabiliyorsun. Ağlasan da inlesen de kalbin bu acıya dayanamasa da ayakta kalmak için savaşıyorsun. Fıkra gibi ama canım acımadı ki diyorsun ona. Beni incitemezsin. Kuyruğu dik tutmaya çalışıyorsun. O bunu hiç anlamıyor ya da işine öyle geliyor. Kendine yeni bir hayat kuruyor seni maziye gömüp, yoluna gidiyor.

Artık seni hiç düşünmek istemiyorum. Nedenini niçinini sorgulamaktan vazgeçtim. Anladım ki hayatta her şey olabilir. Hiç ummadığın şeyleri yaşayabilirsin, hiç hak etmediğin şeylere maruz kalabilirsin. Sevebilirsin, özleyebilirsin, kavuşabilirsin, ayrılabilirsin ve ölebilirsin.
Artık hiçbir şey için kendime bile söz vermiyorum. Önemi yok ki…
Böylesine acı ile yoğrulmuşken, hala gülebiliyorum. Ya da kendimi kandırıyorum. Hayatımın haritasını çıkardım. Gördüm ki doğduğumdan beri epey yol almışım ama sadece bir şeytan üçgeni içinde dönmüş durmuşum. Bir gülmüş bin ağlamışım. Mutlu olabilirim diye polyannacılık oynamışım. Kendimi kandırma çabalarım sonuçsuz kalmış.
Bazen umut ederek savaştım, savaşçı ruhum yoruldu artık. Alıp başımı bilmediğim diyarlara gitmek, unutmak, unutulmak, yok olup gitmek istedim çoğu zaman ama bu sadece korkaklık olurdu. Bazen ne için niye savaştığımı unuttum. Sonra hatırladım…. Acı çektim, ağladım günlerce ama bunlar hiç bir şeyin çözümü değil. İnsan kendi kaderini kendi yazarmış. Aptallık yaparsan cezanda ağır oluyor. Yanlış zamanda yanlış kişi, insanı bu hala getiriyor. Mazeretimin adı eskiden aşktı ama artık aptallık olduğunu anladım. Bazen sevmek de sevilmek de yetmiyor. Severek sevilerek de terk edilebiliyorsun, aldatılabiliyorsun. Ağlasan da inlesen de kalbin bu acıya dayanamasa da ayakta kalmak için savaşıyorsun. Fıkra gibi ama canım acımadı ki diyorsun ona. Beni incitemezsin. Kuyruğu dik tutmaya çalışıyorsun. O bunu hiç anlamıyor ya da işine öyle geliyor. Kendine yeni bir hayat kuruyor seni maziye gömüp, yoluna gidiyor.
İki gönül alıcı sözle tüm maziyi onurlandırıp, seni sevdim diyerek giderken aslında seni değil de kendini rahatlatıyor. O yeni bir başlangıç yaparken seninde onun gibi olabileceğini zannediyor. Bunu düşünme cesaretini gösterebiliyor. Hiç aklına benim onun gibi olmadığım, her şeyi bir çırpıda unutamayacağım gelmiyor.
Eskiden olsa derdim ki o mutluysa bende mutluyum. Ama artık ondan öğrendim bencil olmayı. Şimdi ben mutsuzum; sende mutsuz ol , sevilme, acı çek, ağla, terk edil, hatırlanma, dost yüzü görme, benim kaybettiklerimin binlerce katını kaybet, kalbin seni her anışımda sızlasın, hayat beni sana unutturamasın ve hiç kimseye bana baktığın gibi bakamayasın, kimseyi ben gibi sevemiyesin diyebiliyorum.
Ve gün gelip de bir yerde karşıma çıktığında sadece gözlerine bakacağım ve sana diyeceğim ki ben bir zamanlar adam sandığım SENİ sevmiştim. Ne yazık ki hem de çok sevmiştim.
Görüyorsun ya bende mutlu olabilirdim ama sen her şeyi mahvettin. Ömür boyunca senden nefret etmem hiç edemedim zaten. Bunu hiç kimse anlamadı. Nasıl anlasınlar ben bile kendime açıklayamadım. Kısacası bu kalp seni unutur mu bilmiyorum. Bunca sene sonra hala seni yazdığıma göre bilmiyorum. Ne dersin kalbim seni unutur mu?
Eğer senden önce ölürsem, sana gelen paketi al emi. İçinden mazimiz çıkacak. Onu oku ve anla ki hiçbir şey senin dediğin gibi değilmiş. Bazen insan kaderine dur diyemezmiş. Senin dediğin gibi yeniden sevebilip, maziyi gömemezmiş. Belki sen o zaman sorularıma cevap verebilirsin. Sevmek nedir? Kimi kendinden daha çok sevebilmeyi başardın hayatta ? Seni kim sevdi kendinden daha çok ?
VE SÖYLE BAKALIM KALBİM SENİ UNUTMAYI BAŞARMIŞ MI?
VE SENDE UNUTMUŞMUSUN ?
BENDE MUTLU OLABİLİRMİYMİŞİM ?