Neden kandırırız kendimizi neden dürüst olamayız ilişkilerde ve evliliklerde…

Oysa evlilik toplumun en küçük birimi ailenin kurumsallaşmış hali değil mi?

Ve evlilik kurumu sarsıldıkça toplumda sarsılmıyor mu?

Sanayi toplumunun ön plana çıkması ve kadınlarında iş hayatına girmesi sonucu evlilikler güç savaşlarının yapıldığı arenalara dönüşmedi mi?

Ve bu yolda insanlar artık sadece ben güçlüyüm diyebilmek için bu kutsal kurumu ve ilişkilerini kandırmaya ve kullanmaya dayalı yalancı ilişkilere döndürmediler mi?

Oysa her şey gerçeğinde güzel…

Ailelerde sevgi ve saygıya sahip çıkıldıkça; karşılıklı
değer bilindikçe; demokrasi aile kurumunda kabul edilip, uygulandıkça; bütün bunlar topluma da yansımayacak mı?

Ama öyle bir toplum olduk ki…

Yakıp yıkıyor ve her şeyi tüketiyoruz.

Ve manevi değerleri bırakıp, önce maddiyat diyoruz.

Maneviyat olmadıktan sonra maddiyat ne işe yarayacak…

Sahte bir güç için mi?

Kendimize olan güvensizliğimizi fark ettirmemek ve kendimizle olan yüzleşmemizi geciktirmek için mi?

Oysa her insan kendinin ne olduğunu fark edip; ona
göre davranabilse çok güzel olacak her şey…

Bilinç geliştirmiyoruz hiçbir şey için, özentilerle yaşıyoruz.

Farklı olmayı değil, takip etmeyi seviyoruz toplum olarak…

Güç nedir sizce; para mı? Mevki mi? Şiddet mi?

Güç içindedir insanın; doğruluğunda dürüstlüğünde, maneviyatında, değerlerine bağlılığında, sahip olduklarına emek vermesinde, değerini bilmesinde…

Mutluluktur güç huzurdur…

Vicdanı rahat olarak uyuyabilmektir.

Yaptığı yanlışlardan utanmamak onurlu yaşamaktır.

Ve kandırmamaktır kendini…

Düşünebilmek, araştırmak, incelemek, sorgulamaktır.

İnsan ancak karakteri ve ruh derinliği ile bulabilir gücü…

Sahte değerlerle değil…

Çünkü hepsi gelip geçicidir… Bazen bir saniye bile insan hayatında büyük değişikliklere yol açabilir.

Tıpkı atalarımızın söylediği gibi…

“Güvenme dünya malına bir kıvılcım yeter, güvenme güzelliğine bir sivilce yeter…

İsteyen herkesin gerçek gücü, mutluluğu ve gerçek ilişkileri yaşayabilmesi dileğiyle…

Çünkü insan; ancak o zaman gerçekten yaşadığını hisseder…

Hayal ARAR