Ah anneciğim ah!
Çok erken bıraktın beni öksüz,
Böyle yapayalnız, böyle çaresiz...
Şimdi kim uyutacak ki beni?
Kim ninni söyleyecek ki?
Soğuk kış gecelerinde kim?
Kim üstümü defalarca örtecek ki?...

Ah anneciğim ah!
Kim soracak ki bıkıp usanmadan?
Aç mısın oğlum?
Yemek yedin mi yavrum?
Sofranı kurayım mı evladım? ...
O an şefkat damlardı gözlerinden anneciğim,
Duymamazlıktan gelirdim ki yine sorsun diye...

Ah anneciğim ah!
Sen bir defa öldün ben bin defa!
Küllenir dendi acılar ama küllenmiyor!
Âhımdan içim yanıyor!
Nerdesin anneciğim nerdesin?
Merhamet kundağına sarsana gene beni,
Sevgi dolu sinene alsana gene beni...

Ah anneciğim ah!
Bir gülüşün vardı ki gül bile kıskanırdı;
Sabah güneşi gibi ışırdı gözlerin.
Yaşama sevincimdin, huzur kaynağımdın...
Şimdi sen yoksun!
Ne ağlayanım var
Ne senin gibi sevenim...

Ah anneciğim ah!
Kapıda beni hasretle bekleyişini özledim,
Her kucaklayışında dirilirdi sanki yüreğim,
Yok olurdu birden deryalar kadar derdim,
Şimdi sen yoksun!
Ve ben bir bebek kadar aciz!
Bir bebek kadar çaresizim!...

Ah anneciğim ah!
Sensiz bu dünyanın,
Ne cefası çekilir,
Ne sefası sürülür.
Biliyor musun anneciğim?
Sana kavuşmaktır artık tek dileğim;
Tek dileğim: ´sana kavuşmaktır´...



Hızır İrfan ÖNDER
'Niçin Ağlar Güller Bana? '
Gündüz Kitabevi Yayınları/Eylül-2007