Zamanı gelen bir düşüncenin gücüne hiçbir ordu karşı koyamaz. -Victor Hugo |
|
||||||||||
|
Biliyor musun sen yanımdayken bile senin hayalini kurardım ben. Seni de alıp giderdim, geçerdim bir başka dünyaya, kendi dünyama. Bahse girerim ruhun bile duymazdı. Uyuyor ya da bir şeylerle uğraşıyor olurdun. Bense seni alıp kaçmış olurdum harika yerlere. Çok garip ama hayallerim de bile her şey pespembe değildi seninle. Hoşuma da gidiyordu aslında bu durum ne yalan söyleyeyim. Bilir misin senin gözlerine hatta yüzüne bakarken nasıl da utanırdım ben. Mümkün mertebe sen bana bakarken sana fazla bakmamaya ya da iki saniyeden fazla bakmamaya çalışırdım. Sanki gizli bir büyü var da üstünde, eğer o an sana bakarsam gözlerinde kaybolup gideceğim, sanki bir daha hiç çıkamayacağım, sen ‘yeter artık' dediğinde bile duymayacağım, ne doktorlar, ne debaşka biri, hiç kimse çıkaramayacak beni oradan….sanki sana tutsak kalacakmışım gibi korktum, gerçekten de korktum ve sakındım bu yüzden sana bakmaktan. Uyurken bile bakamıyordum zaten ben sana. Deniyordum. Önce çenene bakıyordum beş dakika orada kalıp sonra biraz daha yukarıya çıkmaya çalışıyordum ama gözlerine gelemeden korkup vazgeçiyordum. Sanki o an sen fark etsen her şey mahvolacak, bakacaksın ve büyü etkisini gösterecek gibi. Korktum. Korktum çünkü toydum. Nasıl da özenirdim sana gizliden gizliye. Olmak istediğim her şeydin sanki sen. Belli etmemek için çok fazla direndim hep kendi kendime. Nasıl da sert, kaya gibi kalabiliyordun her olay karşısında. Sanki duyguların çekilmiş gibi veya reflekssizmişsin gibi. Ama içten içe hep böyle olmadığını biliyordum. Bilmiyorum belki de yanılıyordum. Belki de hepsi bir illüzyondu. Ama umurumda değil sevdim ben o illüzyonu. Yaptığın en kötü harekette bile iyi niyet arıyordum hiç durmadan, mantığını kavrayamasam bile ‘elbet o yapıyorsa bir nedeni vardır’ diyordum. Ama çoğu zaman anlam veremiyordum ben sana. Evet sanırım hep bir başka dünyada yaşadım ben. Ve hep dedim kendime; ‘Biliyorum benim gibi bir sürgün uzaylı var bu garip dünyada’ Ve seni o sandım; Bir başka dünyanın aşkı…sürgün uzaylı. Ama yeni yeni anlıyorum ki, ikimiz de bir başka dünyadan olmamıza rağmen yine de dünyalarımız farklı. Hani şu seyretmeyi çok sevdiğimiz türk filmlerinde olduğu gibi; Biz ayrı dünyaların insanlarıyız. Ne kadar seversek sevelim asla birlikte olamayız, olmamalıyız.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © Esin, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |