Mahzun gönlüm ne vakit gülecek,
Ne zaman şans tanımayı bilecek,
Sürur’a, mesrur’a hasret bitecek,
Hayatı kucaklayacak, kez saracak.

Gönüller şad oluyor, güle doyuyor,
Benim gönlüm her an, çölü buluyor,
Rahmet bulamıyor, güle bakamıyor,
Serabı, su tahayyülüyle yudumluyor.

Perişanlık bende mi, kalbimde mi?
Ben, felakettir, kalb hep felahta mı?
Vicdan mağdur, irade uygulayandır,
Hayat, bir zevk, bir eğlence değildir.

Şah değil, şad haline gelmelisin,
Hoş bir sedayı elan hedeflemelisin,
Diyarı mekândan bir gün gideceksin,
Hakkın sahibiyle, elbet görüşeceksin..

İstemem senden, zevkli bir âlem,
Gönlüm, tutsak kalsa dilim kurusa,
Toprak döşeğim, taş yastığım olsa,
Bedenim kurusa, refikam kaçsa da…

Dünya mı işte ortada, ona girende,
Âlemi hakikat aşkta onu arayanda,
Bir karanlıktan zuhur ettin, ayana,
Döneceksin elbet, geldiğin karanlığa…