ANNEM

Annem,
Duygu selim,
Sevgi pınarım benim!
Yarama merhem sen iken;
Yarasını da hep gizleyen annem!..

Yüreğimin anıtı,
Varlığımın kanıtısın.
Hıçkırığıma ağlayan,
Ak sevgilerinde, karalar bağlayan;
Oğlum büyüyecek diye,
Umutlar bağlayan annem!..

Enginlerden de enginsin;
Ummanlar dolusu sevgisin…
İpek saçlarına, şimdi karlar düşer;
Varsın, hayallerimi dondursun kader!
Hep başıma taç ederim seni,
Yaşamım durana kadar;
Haram lokma yedirmedin ki annem!

Çocuklarına çarpardı yüreğin,
Bir yaşam ördün; yorulmadı bileğin…
Uykunu böler gücenmezdin;
Ömrünü çürüttün, tınmadın bile annem!…
Oysa, acılarımı dindiren, dilim, damağımdın,
Şimdiki ninnilerin, tadı da kalmadı annem!..
Seni yüreğime kilitlemeye mecburum artık;
Yerini tutacak bir cevher çıkmadı ki annem!..

M.Nazım GÜLER