sabrımın doruğunda kırılıyor tırnaklarım
ellerimin arasında
gözyaşıyla büyümüş bir sevda
uçup gitmemesi için sıkıyorum
canımı okuyor bu dirayet
bu sevda kaçıpta
adı nefret olmasın diye
izzetimi sınıyorum

dişlerimi sıkıyorum
yüreğimi tekmeleyen
içimdeki yüzsüz çocuğa inat
sevmesem seni
kötü şeyler olacak çok iyi biliyorum

yaldızlı inancımı süslüyor tevekkülüm
bu kadar eziyetten sonra
kahpe bir intihar akşamına
nasıl tenezül etmedim.....edemedim...
anlamak için birikiyorum..

özlemine yokluk katıp
kendimi küçümsediğim vakit
fazla görülmüştü yaşamak
sırf ayaklarına dolanmamak adına
ve senin varlığına adak olarak
serden geçmeye müsaitti yaşanılan aşk

anla işte
seni bir zamanda olsa
ölecek kadar sevdiğimi
ve dua et
senden nefret etmem için

seni sevdiğimde
bana fazla görülmüşse yaşamak
senden nefret ettiğimde
sanada fazladır bu hayat