ne yalanmış diline dolanan masal
hani mehtaba anlatsan
sesine kapılırda uyuya kalır

ben miyim sözlerinde ki kötü çocuk

bu kadar sitemli bakmamalı bu gözler
olsun be!
bir kötü olmadığımız kaldıydı
onu da as boynuma
sevmenin acı kolyesi olsun

yırtılır gözlerimin perdesi
kirli bir surette tanışırım senle
ellerin kirlidir dudakların kirli
kaç yaman sevdayı saklar yüreğin
masumluğuna inandığım gözlerin
bilmezler temiz temiz bakmasını

ucu kırık bir söze inanır ya insan
saflığımdan değildir aslında
görmeye takati yoktur gözlerin
görür de inanmaz sözlere

kusursuz olmalı ya aşk dediğin
tek bir şüphe kalmaz fikrinde
güvenirsin sevilene
sanki çelik kasaya kitlemiştir yüreğini
öyle değildir aslında
en yakın sahilde
taş sektiren çocuklar gibi fırlatıp atmıştır yüreğini
sende inanırsın
evde unutmuşum deyince

açılmaz telefonun işi vardır hanımefendinin
sense alır başını gidersin
bitmeyen umutlara çöreklenmeye
doyamazsın aşk kırıntılarını yemeye
oysa zalimin oğlu
hamuduyla götürür
sana buruk bir buse kalır
sende sevildim sanırsın

san çocuğum
nasıl inandıysan öyle san
yalandır nasihatler
görme gerçekleri
şayet denk gelse hakikatin bir ucu
kör olaydım da
görmeyeydim
dersin