Kahverengi badem, gözleri vardı,
İri gözbebeği, sevda bakardı.
Yakından görünce, büyüsü sardı,
Daha ilk bakışta, vuruldum ona.

Gurbet denizinde, yorulduğum an,
Ne bir ada vardı, ne de bir liman,
Ben bir kazazede, o cankurtaran,
Son an can havliyle, sarıldım ona.

Hayat bir iskambil, ben yalnız asım,
Ayrılıkmış meğer, vuslata hasım.
Umutlarım öldü, yaşıyor yasım,
Bir kapris uğruna, darıldım ona.

Hüzün bahçesinde, özlemler ürer.
Yaşam defterimi, çileler dürer.
Artık bu ayrılık, bir ömür sürer,
Gelse de barışmam, kırıldım ona.

Mehmet Nacar