Bugün şunu anladım. Arabanız yoksa sokağa çıkmayın. Taksi belki bir yere kadar bir alternatif. Ancak iş çıkış saatlerinde dışarısı cehennem gibi olduğundan, taksi bulmak mümkünsüz oluyor ve zaten çok çok pahalı bir ulaşım aracı. "Araba alırım daha iyi" ye geliyor sonuç ki; işte bu yüzden arabanız yoksa sokağa çıkmayın diyorum, tabii mümkünse. Yani bunu sağlayacak bir lüksünüz varsa. Ama böyle bir lüksünüz varsa, niye araba almayasınız ki, eşek diilsiniz ya!
İş çıkışı Etiler'den Levent, Metro'ya yürüdüm, Migros'a uğrayıp alışverişimi ederek, metro muhalefetiyle Şişli'ye ulaştım. Şişli minibüs duraklarının olduğu köşede yaklaşık 20 dakika bekleme rağmen, boş bir taksi edinemedim. Böyle zamanlarda taksilerin durmadan geçtiği çok oluyor ki; en nefret ettiğim durum bu. Elinizde poşetler bekleyeduruyorsunuz, ve adam geçip gidiyor. Ha bazen de duraklayarak "Neresi?" salak sorusunu sorup, öyle gidiyor ki; bu daha nefret bir durum. Taksiciler yakın mesafe sevmiyor. Ben çok istikrarlı bir taksi müşterisiyim, yakın-uzak epeyce kullanıyorum maalesef. Ama Şişli'den binip Etiler'e giderken memnuniyetle seni alan adam, Şişli'den eve gelirken almayınca deliriyorum. Neyse 20 dakikanın üstüne yağmur da bastırınca, gözümü karartıp minibüse binmeye karar verdim. Minibüs sırasının sonu görünmediğinden, ayakta gitmeye gönüllü kalabalığın arasına iliştim ve tıklım tıkış minibüse bindim. Elimde poşetler, iki büklüm bir halde ve pala bıyıklı bir ağbimizin koltukaltı tam burun mesafemde, ağbi feci ter kokuyor. Yapacak birşey yok, bir tek trafik olmasa da bu işkence bir an evvel bitse diye dua edilebilir, ancak çok geç trafik var. Öylece yarım saat geçirerek evin durağına geldim.
İnsanlar kokuyor, ama adamın ne iş yaptığını bilemiyoruz ki, belki inşaat işçisi. İnşaatlarda da duş yok ki, adam iş çıkışı yıkansın da yola öyle çıksın. Kimi neyle suçlayacaksın. Tek çözüm bu tıklım tıkışlığı hafifletmek olabilir, o da devletin işi. Her zaman ki gibi konu gelip devlete dayandı.