kederler
bir adım geri çekilsin
hüznüme yol gerek

duvar seyretmekten
yorgun gözlerimde
hayat epeydir tek renk…

( Bağrından ayaz yiyen yangının artığıyız ikimiz…Gülümse...Düşünmeden kimseyi…
Üzülmüyorum artık…Anlayan anlar nasılsa…Duvardan insanı olan sadece ben değilim ki…)

geçen gündü
kıvamındaydı ölümüm
çukurumdan derindi boşluğum
öylesine gömüldüm
kimse anlamadı
/ aşk anlardı…gitmemiş olsa… /

( İğne üstünde ömrün… Sana sorsalar öylesine üzgünsün… Oysa baktığın yerler, gözlerinden daha elemli … Çünkü sen, üzüntünün de içini dolduramazsın, sevincin gibi…)

o gün gökyüzünden
hayatına benzeyen
soluk bir parça kestiler
bulutsuz, güneşsiz
pus batırdılar
kalbime kalbime…

sularında sükûn vakti
ses gerçeği bozar
kelimeleri sürükleme…
ne tarafa dönsen
yasa çarparsın, dur… tökezleme!

iki sicim attılar yüzüme

Y e m i n… y e n i l d i…

Esra Güzelipek