BİR AKŞAMIN YALNIZLIĞINDA

Bir akşamın yalnızlığında , sensiz bir gecenin başlangıcındayım...
Sesini gündüzün günbatımında bıraktım...
Hayalin ise yanıbaşımda capcanlı ayakta duruyor...
Cismin ise uzaklarda, yüreğin benle mi bilmiyorum...
Hep bir şüphe kemiriyor içimi senle ilgili...
Ayrılık gününden korkuyorum tam sana alışmışken...
Alıştırmak istemiyorum bu yüzden kendimi sana...
Kaçıyorum hep yüreğimin demir parmaklıkları ardına...
Ama hep sen varsın, senle doluyum, seninim sadece...
Senin üzüntünle muzdarip, neşenle gülüyor gönlüm...
Bana hem çok yakın, hem de öyle uzaksın ki!...
Bitap düşüyor kırık gönlüm şefkatinin uzaklığından...
Yüreğinden gelen sözlerle huzura eriyor konuşurken...
Seni dinlerken susmak istiyorum, anları hafızama kazımak,
Neden konuşmuyorsun dediğinde bile verecek cevabım yok...
Yanında heybetinden dilim tutuluyor sanki, ben dut yemiş bir bülbül...
Sen ise açılıyorsun bir başka oluyorsun yanımda...
Söz denizinde akıntıya kapılmış bir sandalım ben karşında...
Denize açılma cesareti göstermiş ama yüzmeyi bilmeyen,
Bir o kadar da boğulmaktan korkan ve küreklerini ,
Köpekbalıklarıyla savaşırken kaybetmiş...
Sabrınla sür beni gönül denizine, aşkın şelalesine...
Yokolmaya hazırım sularının bağrında...
Bu akşamın yalnızlığında...