İdam mangasıydı, elleri tetikte.
Adımı bile sormadan, delik deşik yüreğim
Gözlerime bakamadılar bile
Acıma yoktu nefret kokan nefeslerinde
Kimsesiz çocukları olmamıştı onların
Yada sokak lambaları aydınlatmamıştı bastıkları yerleri
Gözyaşına küskündüler, kendilerine oldukları kadar
Merhametleri kurşun sayılarındaydı.
Hiç düşünmemişlerdi gidecekleri yeri
Benim bakabildiğim gibi bakamamışlardı hayata
Favori renkleri siyahtı, en az kalpleri kadar
Çaydaki simidin tadını da almamışlardı
Ceplerindeki son parayı da paylaşmamışlardı belki
Konuşmaya başlamadan, bitmesini beklemişleri dost sohbetlerinin
Sabahın kokusunu içlerine çekememişlerdi hiç
Aşka saygı duymamışlardı, zaten kimseye yoktu
Sevgileri kendinden öteye geçmemişti.
İdam mangasıydı, elleri tetikte.
Adımı bile sormadan, delik deşik yüreğim
Gözlerime bakamadılar bile