Yangının düştü
Dilim yandı bir kez
Elim yandı dokunuşumda eline
Yüreğim yandı cayır cayır
Şu Kibar yandı sevgilim

Yokluğundan beri
Sanki ateşe atılmış bütün organlarım
Köz köz yanıyor canım

Yangının düştü bir kez nefsime
Yangının düştü bir kez içime
Yangının düştü bir kez beynime
Dans ediyor yangının ve bütün organlarım
Yangının düştü sevgilim si-neme

Bir ateş yaktı beni
Bir ayrılık
Bir sensizlik
Bir acı yaktı
Sevda trenleri geçti gitti vadilerimden
Güneşim doğmaz oldu
Baharlar gelmez oldu
Çiçekler açmaz oldu
Gözlerim bakmaz oldu hiç bir şeye
Yangın damlaları yağmakta çırıl çıplak kalmış kül olmuş gönlüme

Ben ne ayrılıklar gördüm önce
Ben ne yanlızlıklar gördüm
Ben ne acılar
Hiç biri yokluğun gibi inmedi kalbime

Yokluğun kuruttu tenimi
Yokluğun soldurdu ümitlerimi
Yokluğun üşüttü beni
Yokluğun yaktı yaz güneşi
Yokluğun canıma cehennem ateşi
Yokluğun öldürdü be can
Canıma değdi keskin uçlu sevda hançeri

Yokluğun işte öyle
Yokluğun cayır cayır işte böyle
Yokluğun alev ateş aaah yüreğimde
Yokluğun ateş
Yokluğun alev dizesi yanık yanık
Tenimin haykırdığı türkülerimde

Yangının düştü bir kez
Yokluğun düştü
Kalbim her gece sensizlikle öpüştü
Gözlerim her baktığında yokluğunla örtüştü
Dizlerim her adımında hasretine yenik düştü
Şu kalbim her atışında acılarla gülüştü
Şu tenim her dakikada senin tenine esir düştü
Yangının düştü bir kez sevgilim
Yangının düştü bir kez

Kibar Tavasav