SAKLAMBAÇ

Şimdi şehrin ışıkları kadar uzaksın bana
Puslu, sisli bir karanlığın ardına odaklanıyor gözlerim ve seni arıyor
Sen bildiğim sen değilsin artık
Elimi uzatsam koca bir boşlukla karşılaşacağım, biliyorum
Yine biliyorum ki o boşluğun içinde bir yerlerdesin
Nefesini duyumsuyorum esen rüzgarda
Bak işte yaklaşıyor kokun da
Keşke bu kadar yüreksiz olmasaydın
O zaman boşlukta saklambaç oynamazdık
Saklanan sen oluyorsun ne zamadır, arayan da ben
Tam bitti artık buldum seni diyorum
Tekrar oynamak istiyorsun, ufak bir çocuk gibi
Sen de kendi içinde oynuyorsun bu oyunu
Sürekli kendini arıyorsun kaybettiğin benliğinde
Ve yanlış adreslere yolluyor seni olmayan mantığın
Dar Sokak aralarına girmiyorsun
Seni dar bir sokak arasında sıkıştıracak gerçeklerden kaçıyorsun
Çıkmaz bir sokakta yitip gitmekten korkuyorsun
Benden kaçarken,en çok kendine uzaklaşıyorsun
Elinden tutup,seni çıkmaz sandığın sokaklara götürmek
Ve aşkın keskin kokusunu duyumsatmak istiyorum
İhanetin acısını bile yok eden bu güce inan istiyorum
‘Gel, affettim seni’ diyorum
Uzatıyorum elimi
Gelmiyorsun! Gelemiyorsun!