neden şimdi?
nesi vardı ömrümüzdeki baharın;
ağaç ağaca benziyordu, yaprak kendine,
gene pembeydi, beyazdı, mordu çiçekler...
gene savruluyordu rüzgarda saçların
tarayıp öremedim...,
neden şimdi?
nesi vardı gözlerindeki ayın, yıldızın, güneşin;
gene gök gürlüyordu bakışında,
gene kuşlar ıslanıyordu yağmurlarından...
yedi renkti gene gökkuşakların,
altından geçemedim...
neden şimdi?
nesi vardı sevdaya duran yüreğimizin;
gene kıpır kıpırdı damarımızda kan,
birbirimizi bulabilmek için ,uzak yoldan...
hangi okunmaz adresteydin?
kapını bilemedim...
neden şimdi?
nesi vardı eskisinden sokakların, şehrin?
gene umudu adımlıyordu ayaklar,
gene işini yapıyordu simitçi çocuk...
gene usulca cebine gidiyordu ellerin,
tutup sevemedim...
neden şimdi?
nesi vardı başağa duran tarlanın,
çomağa saran bostanın, bir türlü gelemedin!
kuşların göçe kanat vurduğu zamandı zaman,
çökmüştü gene dağlara sislerin,
yüzünü göremedim...
neden şimdi?
nesi vardı gençlikte yaşanan hikayenin;
kahraman ha başkası, ha sendin!
defter miydi değişen, yoksa kalem mi?
durmadan sevda yazıyor şimdi gözlerin,
okuyup bitiremedim...
ve ben,
güz sonrası açan güldeyim
eğilip öpemedin...
