Sen aşkı bilmezsin gül gözlüm
Dizelerin şu canımı ateş gibi yaktığını
Şiirlerin, ucu keskin bir hançer olup
Oya oya kalbimi delip kanattığını
Gözlerimden düşen çiğ damlalarının
Pınarlarımda kaynayan kazanda pişerek
Yanaklarımı pütür pütür kızarttığını
Benimse tüm bu yaşadığım gerçeklere
Soğuk gecelerde hiç sesimi çıkaramadan katlandığımı
Sen bilmezsin

Sen aşkı bilmezsin gül gözlüm
Bir gecede konan, kondu gibi
Konarda oturur er adamın içine
İkinci gecede bir kat daha çıkar
Sonra üçüncü kat
Sonra diğeri
Ve sonra nafiledir ki; ne yaparsan yap
Asla yıkamazsın
Yıktırmaz adama
Duvar ustalarının bir gecede ördüğü kondu gibi
Örülür, daha da büyür adamın içinde
Lakin sen bunu anlayamazsın Allahsız
Sen aşkı yaşamadın ki hiç
Oysa benim kalbim adres adres
Dar sokaklı, gece kondu bir mahalle
Bu mahallede pembe boyalı, karanfil saksılı
Önünde ıhlamur ağacı olan ev üç katlı
Senin diktiğin kondu be
Vicdansız
Sen aşkı benim gibi
Hücrelerinde sünger misali çekip çekip
Yaşayamazsın

Kibar Tavasav