"Mutluyum Bugün" Desem Kaç Kişi İnanır?

2 gün bekledim mutlu olup olmadığımı anlamak için... Önce hatalarımı didikledim... Sonra yanlışlarıma baktım... En son doğrularımı çözümledim... Evet, bütün bir gece, daha önceki gecelrde adını sayıkladığım kişi yanımdaydı... Masum bir şekilde uyuyordu... Masum bir şekilde izliyordum... Masum bir şekilde Özlemiştim... O günü beklemiyordum hiç... Dudaklarımın dudaklarına bir daha kavuşamayacağını düşünüyordum... O gün bile o gecenin tez elden bitebilmesi için bahaneler arıyordum , O gecenin sabahında işe gitmemek için bahaneler arayacağımı bilmeden... Bedenini , kokusunu , onu özlemiştim... Özlediğimi bilerek gitmiştim...

2 gün bekledim ; düşündüm... Nedenler aradım... Başını omuzuma koyup ağlamalarına ; sarılamlarımıza ; beni sevdiğini söylemelerine nedenler aradım... Bir oyuncak gibi Part-Time sevgili olamazdım... Bir hiç uğruna mı gülümsüyordum , bedenimi kaplayan o sıcaklık hiçbirşey miydi...

Aşk , kendinizden başka bir gerçeğin de var olduğunu anladığımız , zor bir kavrayıştır. Çözümü olmayan sorularla kafa karıştıran bir denklemi yaşıyorduk biz onunla... Belki de ne ben ona ne de o bana aşıktı... İkimizde kendi hayatlarımızdan bir birimize kaçıyorduk zamansız yorgunluklarımızda... Ertesi gün yine hayatlarımıza dönerek kurtulmaya çalışıyorduk birbirimizden... Ben beceremiyordum... Hayatımı , kanser misali sarıyordu... Hayatım yoktu belki de artık... Ben onu özlüyordum... Uğruna yalanlarla yaşıyordum... Belki de artık kanser olan bendim... Gittiğim yerleri sevdiğim insanları da zehirliyordum belki...

Ama sabah uyandığımda , artık gülümseyerek kalkıyorum yatağımdan... Düşünebiliyor ve Hareket edebiliyorum... Ölümü değil bugünü düşünüyorum... Ne yapıyorsam onu konuşuyor , ne konuşuyorsam ona çabalıyorum ; hayatımı ondan koparıp onsuz yaşamaya çalışabiliyorum... Onu anmadan artarda dakikalar geçirebiliyorum... Onsuzken bile mutsuz olabiliyorum... Her mutluğumun orijini o olmayabiliyor... Onun yeralmadığı cümleleri daha fazla kullanabiliyorum... Buna rağmen onu eskisi kadar çok özlüyorum... Buna rağmen onu eskisinden az arıyorum... Buna rağmen onsuz yaşıyorum...

Çok sevdiğim bir film repliği vardı uzun zaman tekrarladığım ve birçok yazıma da konu olan... "This is not living ; is just surviving" ; Bu yaşamak değil sadece hayatta kalmaktır... Ben hayatta kalmayı değil yaşamayı seçtim ; Yaşam ise enerjisini aşktan alır ve ben yaşıyorum... Aşkımı yalnız yaşıyorum... Çünkü yalnız bugün için yaşamıyorum...

Galiba mutluluk buradan geçiyor... Yalnız bugün için yaşamamaktan...

Ve ben yarına inanıyorum...