Hep ensende bir boyunduruk
Hep kafan önüne eğik
Sen kadınsın derler adama
Hiç hakkın yoktur yaşamaya
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Erkeğe köle olmaktan başka
Erkeği altüst edeceksin hayatta
Birini kıracaksın iki tabağı varsa
O bir gün acımadan nasıl olsa
Mahf edecek seni ilk fırsatta
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Katmer katmer çile çekmekten başka
Hayatın bütün yükü biner üstüne
Çekmek zorundasın istemesende
Ağzını açamazsın kadınsın diye
Çünkü daha ilk geceden
Sen ona olursun resmi köle
Ne anladım ki ben bu hayattan
Geçti günlerim dizimi döve döve
Ağzı dili olsada söylese yastıkların
Boncuk boncuk akıttığım gözyaşlarım
Yalnız bırakıldığım o gecelerim
Yana yana çektiğim o ıstıraplarım
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Canıma bile doydum yaşamaktan
Artık işe yaramıyorsan eğer sen
O bir gün seni hiç düşünmeden
Fırsat bu fırsattır der
Yüzüstü bırakır hemen evi terk eder
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Gençlik bitti kuş gibi çırpınmaktan
Günler bir yel gibi geçer gider
Hayaller bir gül gibi solar biter
Hele bir de elden ayaktan düşersen sen
Kırk yıllık kocan bile haline güler
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Ömrüm yıllardır gitti gider
Kadın olduğuna pişman olursun
Tek tek günler geçtikçe sen
Dünyayı zından ederler sana
Onların önünde eğildikçe sen
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Usandım yıllarca dayak yemekten
Zehir zemberek bu hayatın içinde
Döndükçe dönersin ayni yerde sen
En sonunda hiç yaşamadan
Bir gün toprak altına giriverirsin sen
Ne öğrendim ki ben bu hayattan
Nalet olsun evlilik dedikleri buysa eğer !
