Not:Bu yazıyı bir çırpıda sinir,duygusallık,ölüm gibi karışık duygular içinde yazdım.Noktala yönünden eksikler olbilir.Tüm izdebiyat okurlarından ve yazarların özür diliyorum...

---------------------------------------------------------------------------Artık öyle bir psikoloji içindeyim ki!Anlatamam...Sanırım hayatı sevmiyorum yada hayat beni sevmiyor.Çevredekiler beni sevmiyor.İnsanlar arasında dostlarım da azalıyor mu?Bilmem...belkide...
Hayatan bıktım artık.Hep beynimin bir tarafında bir acı,kalbinde bir eksik,yokluk...Kaybediyorum herşeyi....
Ailemi,arkadaşlarımı,sağlıgımı,benliğimi,dostlarımı en önemlisi hayatı kaybediyorum.Yaşama hakkımı kaybediyorum.Bunu hissediyorum.Bak ellerim titriyor.Bak gözlerim görmüyor artık güzellikleri...
Bak sol tarafım acıyla dolu.her yerim kanıyor...
Küçük sorunları büyütmek adet haline geldi bende.Beni anlamıyorsunuz degil mi?Peki anlamayın!Bir gün gelir anlarsınız belki.Ama iş işten geçmiş olur.Bir tarafımı kaybediyorum.Sol tarafım gidiyor...Göz göre göre gidiyor herşey....Gidiyor...Gidiyor...Gidiyor...
Belki de ölüm en iyi çare ne dersin?Olabilir mi?Orda anlayan çıkar mı beni?Gerçi nereye gidecegim?cennete mi ?cehenneme mi?Kimbilir belki de başka yere?Kalbimde ufacık bir inanç parçası olmasa çoktan taşınmıştım buralardan sonsuzluga.Artık kendimi kontrol edemedigim zamanlar oluyor........artık....artık...artık....gitmek istiyorum buralardan.
Belki veda edemem size.hoşcakalın,beni anlayın demeyeceğim size.Çünkü bunun imkansız olduğunu biliyorum....Umarım hayat size iyi şeyler getirir.
Unutmadan hiçbir isteğim yok.Mutlu olun yeter.Beni soranlara da selam söyleyin.....

mehmet ay
hayatı anlamadı yazdırın mezarıma...