Dünya medyasına baktığımızda gündemin bir numaralı konusunun Afganistan'a yapılan operasyon olduğunu görüyoruz. Türkiye özeline bakıldığında da, arada bir başka konulara değinilse de, manşetlerin savaşa ayrıldığını söyleyebiliriz. Peki Türkiye'nin gündemi gerçekten Afganistan'daki savaş mı? Şöyle söyleyelim, savaşın Türkiye için hayatiyeti ne kadardır? Sokağa çıktığımızda gördüğümüz insanlar fakir Afganlılar'la zengin Amerikalılar'ın savaşını mı konuşuyorlar?

Savaşı sadece medya, politikacılar ve biraz da ekonomistler konuşuyor. Peki ya halk? Halkın derdi bambaşka. Şubat sonunda su yüzüne çıkan ekonomik kriz, savaş ve basiretsiz yönetim gibi çeşitli etkenlerin de etkisiyle, artık insanların boğazlarını sıkacak konuma geldi. Zaten işsiz sayısı fazla olan Türkiye, arka arkaya gelen işten çıkarmalarla, her geçen gün fakirleşiyor. Bunca şeye rağmen hâlâ işinde kalmayı başaranlar şanslı diye düşünüyor olabilirsiniz. Ama öyle değil. Politikacılar kendi çıkarları için "fazla mesai" yaparken, işçilerin tek umutları, gelecekleriyle oynanıyor. Çalışanların çoğunun sigorta primleri ödenmiyor, maaşları zamanında verilmiyor ya da eksik veriliyor. İnsanlar işe gidecek yol parası bile bulamayacak durumdalar. Daha da kötüsü, yasayla sigortasız işçi çalıştırmak yasakken, bazı işverenler işçileri sigortasız çalışmaya zorluyorlar. Vergilerin artması, art arda gelen zamları hiç saymıyoruz bile, bunlar zaten alışkın olduğumuz şeyler. Türk toplumunun yüzde 20'lik bir kesimi için bu anlattıklarımız "tamamen duygusal" ya da abartı gelebilir. Eğer geriye kalan yüzde 80'lik kesimi görmezden gelirseniz, evet biz "tamamen duygusalız" ve "abartıyoruz". Mahatma Gandhi'nin bir sözüyle yazımızı bitirelim: "Bir konuda karar verirken, karşınıza ömrünüzde gördüğünüz en yoksul insanın resmini koyun, bu kararın ona yardımcı olup olmayacağını kendinize sorun. Eğer cevap olumluysa, o kararı hiç düşünmeden verin."