sana en çok ıssızlığım ağladı yalnızlığım düştüğüm çaresizliğim ağladı
bir isyanı düşlettin sen yıllar sonra bana içimdeki dehşeti düşlettin sen atlattığım bir öykü kanadı
büyüttüğüm çocuk ağladı en çok elinden aldığın oyuncaklarına küsken hâla hatırında gençliğim
ihtiyarlığım ağladı sana en çok arsızlığım ağladı aysızlığım dündeki ansızlığım ağladı

öylesi boşken kafam bir yol dönüşü yok olmuşken sırlarımla hafızam akşamlarım ağladı
bir bedeli inkar ettin sen yıllar sonra bana kazandığım oyunları kaybettin sen aldattığım bir sevgili tanıdı
öldü derken dirilttiğin yürek ağladı en çok ezdiğin biçtiğin geçtiğin yazlar yazken yazlarımda yastığım yorganım ağladı sana en çok susuzluğum ağladı suçsuzluğum gündeki suçluluğum ağladı

sana en çok hüzünlerim ağladı yokluğum kapıldığım yokluğun ağladı
bir çıkmaza sapmak istedin sen yıllar sonra bedenimdeki izleri deştin sen bir intihar acıdı
kaybettiğim şiirim ağladı en çok söylemekten ödün verdiğin şarkıların yaralıyken hâla notalarında doğrularım yanlışlarım ağladı sana en çok hatalarım ağladı hattâlarım hattâ feryâtlarım ağladı

dokunduğum çiçek solarken soldurduğum çiçek açarken tutarsızlığımla aksak dengelerim ağladı
bir sevinci ihtimâl ettin sen yıllar sonra bana sığındığım hayatları sarsttın sen bir yağmur sızladı
bitti derken gittiğin şehrim ağladı en çok tanımadığın yok saydığın dertler yasken yaşlarımda umutsuzluğum
mutsuzluğum ağladı sana en çok ben ağlamadım sessizliğim sensizliğim ağladı

ben ağlamadım