İçimde an itibari ile öyle bir huzur var ki baktığında… Hz Eyüp tadında… Bana istediğin kadar acı çektir, kaybettir, sevdiklerimle yokluk yaşat, yoksulluk ile test et, elimdeki en iyi kozlarımı da al, yine fark etmeyecek…

Niye? Bende ne var ne yoksa zaten senin sayende var olmadı mı? Yine senin izninle de yok edilmesine müsaade edilmedi mi? Haliyle… Az biraz bu kulunu tanıdıysan… Bu kulun; onu en güçsüz, en beter hale de getirsen, yine senin yolunda ilerliyor olacak… Bunun sebebi de onu tekrar toparlayanın sen olması olmayacak… Bunun sebebi sen nasıl uygun görürsen öyle olacak…

Evvelden… Fani yaşamımda tahmini kalan 20-30 sene için tabi ki sıkıntı çıkarmam, bu işin uzun vadesi var derdim, şimdi ise bu işin doğrusunun koz ya da mantık savaşı olmadığını anlıyorum… Doğru olduğu için inanılması gerektiğini düşünüyorum.

Bu yüzden; haddim olmayarak sanıyorum ki, evvelden olduğu gibi artık kah adaletsizliğe kah ise diğer şeylere karşı kavimleri inim inim inletip, beraberinde felaketler getirip, yok etmiyorsun…

Bu yüzden her sensizliğin ve de sessizliğin; gerçek felaket olduğunu bize bu açıdan gösteriyorsun… Teşekkürler.