Acının en güzel hali olur önce aşk.
Sevgiyle coşturup, bulutlara kondurur.
Bir bakarsın alev alev yakarken içini,
Yüreğini dondurur.

Bittiğini düşünürken yaşamının,
Alır hayatına baharları doldurur.
Sımsıcak sarar tenini yaşama sevinci
Sonra saplar hançeri en derine,
Söker yerinden kalbini,
Seni yaşarken öldürür.

Düşün gönlüm,
Düşün; mavi hayallerini,
Uçurtmanın kanatlarında göğe yükselişini...
Ardından bir an da hepsi suya dökülür umutlarının.
Unutmak isterken gri düşlerini
Toprağa baktırır yüreğini,
Ölümü aratır gibi...

Dur gönlüm,
Dur da bir düşün şimdi acının aşk halini;
Ömür mü toprağa gömülür?
Ölüm mü taprakla örtülür?