-Dün sen demedin mi arkadaşım için, gözünün üstünde kaşı var diye?

-Ben mi demişim, hem de dün? Şimdi burada karşısında bu sorulur mu? Dün sorsaydın cevap verirdim, yanlış anladığında meydana çıkardı!

-Ben mi yanlış anladım? Dün sen kahkahalar atarak söylüyordun, hem kaşının siyahlığı yakışmamış diyerekten?

-Ben hah hah güleyim boşa gitmesin! Ben bir defa öyle demedim ki… Sadece bazı insana siyah yakışmaz manasında söyledim.

-Bazısına yakışmaz, dün öyle demiyordun, suratını da şeytanlar görsün diyordun, bir insan bu kadar dürüst ve doğrucu olabilir mi diyordun?

-Senin niyetin arkadaşınla aramı bozarken, beni milletin karşısında küçük düşürmen, anlaşılmıştır niyetiniz, pes yani pes!

-Sen pes mi ediyorsun?

-Hayır, sana pes diyorum…

-Onca yalandan sonra özürde dilemeyecek misiniz?

-Neden dolayı özür dileyeceğim ki?

-Karakaş gözlerin elmas demediğiniz için değil tabi ki!

-Aslında benim sözlerimin doğruluğu, nasıl söyleyeyim ifade edeyim, anında anlaşılmaz az düşünmek gerek.

-Siz konuşurken az düşünerek konuşsanız, daha iyi olmaz mı?

-Bakış açısı aslında, sözlerim aklımdan kalıp olarak çıktığında, anlaşılması için bölünmesi gerekiyor, sizler anlarsınız diyerekten ben direk söylüyorum.

-Yani yerim dar, pas atamıyorum mu diyorsunuz?

-Bu şekilde olmasa da olabilir!

-Her attığınızın yalan, pardon gol olması mı gerekiyor?

-Atmayı çok severim, pardon gol atmayı, yine yanlış anlaşılmak istemem.

-Doğruyu söylerseniz neden yanlış anlaşılasınız ki?

-Bana göre doğru, size göre yanlış olabilir

-Siz beni baz alacağınıza toplumun değer yargılarını baz alarak konuşsanız.

-Bence konu anlaşılmıştır, her zaman doğru anlaşılmayı beklemiyorum ki?

-Doğruyu söylerseniz doğru anlaşılırsınız, yalana ne gerek var?

-Çok uzattınız…

-Hayır, uzatan sizsiniz kabul edin yalana ne gerek var, düşünmeden konuştum deyin, konuşma özürlüyüm deyin…

Mehmet Aluç