Sen ellerim, sen gözlerimdin
Yüreğimde sana yol alan bir ömür vardı ;
Kurak bir toprağın üstünde yürür gibi.
Gün uzağında biterdi
Ama yine de senden öteye gidemezdi
Gece desen dilime düşmüş şarkıydı sanki
Söylerdim, söylerdim, söylerdim
Sen ellerim, sen gözlerimdin.

Uykum sana emanet, mutluluğum sen kadardı;
Sana uyur, sana uyanırdım.
Gökyüzüne uzanmak seninle kolaydı
Güneşi olmayan sabah rengiydi sözlerin ;
Dokunsam ağlayacaklardı.
Duymazdım, görmezdim kimseleri
Başkasına sağır, başkasına kör gibi
Sen ellerim, sen gözlerimdin.

Sonunda ağladığım filmlere düşerdi bakışlarım
İçimdeki bekleyişi ateşe verirdi gözyaşlarım
Çünkü onlarında sonu bizim gibi biterdi
Kavuşmak dışında.
Sonrası
Sonrası yok aslında
Ayrılık hep iş başında .

Arzu Karadoğan

Aşkın Soluma Emanet kitabımdan