AYYAŞ
Geceyi uyuttum kollarımda
Sarıp sarmaladım karanlıkları
Bir derin sessizliğe boğuldu hayat
Avuttuğumda ıssız çığlıkları
Ve bir huşû ile baktım yıldızlara
Parlak ve nadide pırıltılara
Karanlığı yırtıyorlardı
Sanki ay a inatla.
O kadar yakın görünüyorlardı ki
Sanki uzatsam ellerimi tutacakmışım gibi
Bir hamleyle yanlarına varacakmışım sanki.
Geceyi uyuttum kollarımda...
Yıldızlar...
Yıldızlar dönüyor hala başımda
Onlarda benim gibi dimdik ayakta
Karanlığa haykırıp hesap sormakta.
Yıldızlar bir fener misali
Yanlızlara ışık olmakta.
Of of kafamda yıldızlar dönüyor
Ayağımın altında ise yer
Omuzlarımda hayatın yükü
Beni yavaşça kemirir yer
Bomboş sokaklar içimin darlığında
Ayaklarım dile geldi serin taşların fısıltılarında.
Şimdi bakıyorum da...
Her kapı başı benim,
Her yolun sonu da sen.
Ben zavallı bir ayyaş,
Sen...sen...
Bu ayyaş için belki ekmek ,su belkide bir yudum aş...
Geceyi uyuttum kollarımda
Yıldızlar ruhuma yoldaş
Kalbimi söküp attım karanlık sokaklarda
Bedenim sanki kaldırımda bir taş
Şimdi...
Hadi sen söyle hangi kapıda sızıp kalsın
Bu ayyaş....