Ömür Yapraklarını Dökerken

yazı resim

Yar…
Sessiz
Bir köşede neyzeni
Dinliyor ve seyrediyorum

Hangi
Makama girmiş olsa
Feyziyle huzur buluyorum

Ne hüzzam
Ne Hicaz ve de ne rast
Segâhla bir başka oluyorum

Sanki
Benden alınanlar var
Mazime inmeme karşı çıkar

Ceddim
Her kimse razıyım
Ve onun izlerinde yaşayanım

Kirli
Oyun ve tezgâhları
Kuranlardan zaten davacıyım

Hayli
Yıpranmış bir han
Dikkatimi çekiyor, içleniyorum

Kaç nefes
Buradan geçmiştir
Ve ne hikâyeler ruha işlemiştir

Ecdat
Yadigârlarını kim
Sahip çıkar ve hizmete sunarsa

Yedi ceddi
Ve gelecek nesilleri
Dareyn saadeti yaşasınlar derim

Gözler
Yine sessizce yaşlandı
Neyzenle bir başka âlem yaşadı

İnsanın
Ruhu ve gönlü aç olunca
Huzur ve saadeti anlamayınca

Kimliğinden
Ve kişiliğinden uzaklaşıyor
Tamamen dünyası için yaşıyor

Zaman
Kimi ve neyi kovalıyor
Ömür yapraklarını dökerken

Vicdan
Derin bir sızıyla ah ediyor
Akıl çaresiz iradeye kahrediyor

Her hata
Ve yanlış zafiyetlerimdir
Yoksulluk fakirlik asla değildir

Aklını
Azmini, merakını şevkle
Tanzim etmeyen sefilliğe duçardır

Ne cennet
Ve ne de cehennem korku
Ve haşyetin değil, tercihler yeridir

Sevdanın
Karası asla makbul değildir
Aşk, gönlü ummanlaştıran iksirdir

Samimi
Olmayan her amel ve niyet
Esfelesafiline götüren nedenlerdir

Mustafa Cilasun

Başa Dön