Hani tohumlar ekti Aşk bilincimin derin tarlalarına demiştim ya sana, hani o kadar zamandır sahip ki bana benim ona bağlanmamdan daha çok bağlandı demiştim ya, işte hepsi yalanmış meğer. Neler olmuş gerçekte, anlatayım sana. Mantık şiddetli intikam planını gerçekleştirmek için gerekli orduları toplamak adına kaybolmuş meğer. Meydanı boş bulan Aşk da ölümü pahasına saldırmış bana. İnandırmış beni bana bağlandığına. Kanmışken ben ona, saldırıverdi Mantık ordularıyla. Esaretteki tinlerimi bir bir kurtardı, Aşk’ ın onları kapattığı karanlık odalardan. Kaleyi oda oda ele geçirerek, en sonunda geldi Aşk’ ın kaldığı odaya. Kılıcını çıkardığı gibi kınından, hücum etti Aşk’ a. Kaybedecekleri bir şey yokmuşçasına savaştılar uzun süre. En sonunda Aşk elinden düşürdü kılıcını. Mantık da dayadı kılıcını Aşk’ ın boğazına. Öldürecekti Aşk’ ı, kararlıydı, sürdürecekti saltanatını sonsuza dek. Geçte olsa Mantık’ ı durdurmam gerektiğinin farkına vardım. O da bunu anlayıp, yapabileceklerimden korkmuş olacak ki; birden yok etti kılıcını ve birden uzattı elini.
Aşk’ ı yerden kaldırdı ve konuştular onunla uzun uzun. İki taht belirdi odada, yan yana duran, birbirinin aynısı iki taht. Oturttu Aşk’ ı soldaki tahta, kendisi de geçti sağdakine. Karar vermişlerdi, sözleşmişlerdi, birlikte yöneteceklerdi, birlikte efendilik edeceklerdi. İnanmıştı Mantık ona, her ne kadar ortak olacaklarsa da Aşk kabul edecekti onun üstünlüğünü. Ama bilmediği bir şey vardı mantığın; Aşk verdiği sözleri hiçbir zaman tutmamıştı.