tanısaydın belkide severdin
günler geçen günlerin ardında
ve insanlar günlerin arasında arafta
bir önceki gün bir sonraki günün evrimi
oysa ayrılıklar hala apaçık ortada

kimse hiç kimseyi tamamen kendiliğinden
varolmuş bir hiçlikte kaybetmedi
ne kadarda sıradan
sıradanlaşmış yaşamın, süregelmesini engelleyecek
kısa bir göz yumma anı intiharını düşünmek
kendi adıma yapabileceğim en doğru karar
ama fazlaca cüretkar

düşüncelerim
devrikleşmiş bakışlarımın ardında oldukça sığ
ama bir başkası adına boy verememesi kadar ürkek
beni bu hüznün ortasına bıraktılar
tek suçum filizlenmek

korkma güzelim bunlarda geçecek
ve biraz daha bakarsan gözlerime
belinin kenarından filizlenecek alfabe

sanırım Tanrı beni sevmiyor
yinede bir kadın teninde ona sığınırım
tek korkum şuan ölmek, ölmek ve yine ölmek.