Geçenlerde okuduğum bir kitap sayfalarında zamanın nasıl geçtiğini unutmuşum.Gecenin yarısı olmuş .Oturduğum evde cama kadar uzanan bir vişne ağacı var.Baharda çiçekleriyle ve meyvesiyle camımızın önünden evimize merhaba diyen dallarıyla evimizin en tatlı misafiridir.Bazen camdan vişne ağacına konan kuşları bazen de gecenin sessizliğini ve yoldaki ıssızlığı vişne ağacının dalları arasından seyrederdim.Yine kitabı kapattım , gayr-i ihtiyari camın önüne gelmişim.

Hayatta nadir yakaladığınız tabiat harikalarından biri gözlerimin önündeydi.

Gece yarısını geçmiş.Yollar ıssız.

Sokak lambaları donuk yanıyor.Ve iri iri kar yağıyor.Her yer yağan karla bembeyaz.

Zamanın donduğunu hissediyorum.

Öyle güzel, öyle güzel ki;gördüğüm güzellik karşısında şaşkınım. Bir müddet sessiz seyrediyorum.Sonra bu güzelliği paylaşmak için eşimi arıyorum.Heyacanla arkadaşlarımı arıyorum.Setretmeye devam ediyorum.

Karın yağışının beni nerelere götürdüğünü anlatamam.Anılar, duygular...Karda yürümek...Kar tanelerinin avucunuza düştüğünü seyretmek.

Sonra tam da o sırada genç bir çift benim onları gördüğümden habersiz elele tutuşmuş yürüyorlardı .Karların arasında ve arkalarında ayak izleri bırakarak.

Onların yerinde olmayı çok isterdim.