Bir hayat sürüp gidiyor
Aslında yalnız, tanrı kadar yalnız bir hayat bu hayat...
Simidini babasıyla paylaşmayan çocuğun telaşı örtmeye çalışıyor yalnızlıklarımızı...
Ya da oğluna ancak simit alabilen babanın göz yaşları söndürüyor kalbimizdeki yangını...
Durakta beklerken, sınavda, sevişirken, kusarken; her halükarda hayat geçiyor...
Kocaman bir boşluk var herkesin kalbinde, doğuştan...
İş diye aşk diye manstürbatörler icat etmişiz o boşluğu doldurmak için...
Oysa mesele sürüp giden hayatı durdurmakta...
