Onlar, mikrofonlarıyla, kameralarıyla, gece gündüz, savaş barış, yağmur çamur, kar demeden, en ücra köşelere koşanlar… Kameremanlar, foto muhabirleri, haberciler…

2005 yılına kadar, yılın 12 ayı çalışıp 15 yıl çalışmış sayılıyordu bu emekçiler. 2005 yılında 3 yıllık yıpranma payı geri alındı.

SGK yasası çıkartılırken, bu emekçilerin yıprandığı anımsandı. Çalışan Gazeteciler Günü’nde gazetecilere, yıpranma payı armağan edildi; yasa çıktı. Fakat, kıyak emeklilikte, ek ödemelerde yapıldığı gibi fırsat bu fırsattır deyip yasaya milletvekilleri de sokuşturuluverdi. Böylece onlar da çok yıpranan meslek grubunun içine girdi bir hamlede.

İlhan Cihaner, Oktay Ekşi gibi birkaç milletvekili karşı çıktı. Diğerleri sessiz kalıp aldı, yan cebine koydu.
Şimdi ülkemizde, bir milletvekilinin maaşı asgari ücretin 17 katı. (415 dolar- 6.865 dolar)

2 yıl milletvekilliği, ömür boyu emekli maaşı…

Milletvekiline ve ailesine, ömür boyu, birinci sınıf bedava sağlık hizmeti bedava.

Makam aracı ve benzin bedava.

Sosyal tesisler uyduruk ücretlerle, aile boyu emirlerinde.

Bir sabir hat, iki mobil telefon ücretleri de bedava.

Seyahatler yerine göre ya bedava ya indirimli.

İşte bunlar yetmedi, gazetecilerle birlikte 4 bin lira da bu yasayla yıpranma payı olarak geri geldi. Afiyet, şeker, bal olsun.

Bana kalsa bunca kıyak bile yıpranmayı karşılamaz.

Yahu kolay mı bu ülkede padişahımız efendimizin buyruğunda çalışmak?… Gece gündüz kafa sallamak…

Azarlamalara katlanmak, fırça yemeyi göze almak…

Gözüne girmek için ayrı uğraşmak, gözden düşmemek için ayrı çaba harcamak…

Durmadan “Benim bakanım, benim milletvekilim” laflarını dinleyip de kendisinin başkasına ait olduğunu hissedip durmak… Kolay mı?

Ve sonra efendim, muhalefet yapmayıp da muhalefetmiş gibi çırpın çırpın çırpınmak… Kolay mı?

Bana kalsa çok yıpranıyorlar, çok…

Para canımdan, ruh sağlığımdan tatlı değil ya… Milyonlar verseler yapamam valla…

Helali hoş olsun onlara!...

12.01.2013
Vildan Sevil