Bilseydim bu dünyanın temelinin
Nankörlükler üstünde kurulmuş olduğunu
Ant olsun koymazdım taş taş üstüne
Ne evliliği düşünürdüm ne de çocuk sahibi olmayı
Ot gibi yaşardım, iz bile bırakmazdım geride
Pişmanlıklar yararsız, dönüş yok geriye
Bir yılı geride bırakıp yeni yıla girdiğimde bile
Ne aradılar, ne de sordular nasılsın diye
Kuşku duydum, gecenin ilerlemiş saatinde
Doktor, eczane dolaşan ben değil miydim diye
Geçti o günler kaldı çok gerilerde
Korkuyorlardır belki de, onlara muhtaç olurum diye
Korkmasınlar, en çaresiz olduğumda bile
Hiç birine eğilmeyeceğim, son nefesimde bile
                    Özcan NEVRES