Ne kadar çabalarsan çabala, ne kadar seversen sev ve ne kadar aşık olursan ol; yetmiyor hayata. Aşk, şekillendiremiyor hayatı.
Tarifi kelimelerle imkansız. Ama iki kalp atışı arasındaki an kadar kısa zamanda yaşanan anlamın adıdır Aşk. Gönül de işte tam oradadır belki de... Aşk'ın mucizesi o ''an'' da gizlidir. Bir ömre sığdıramadığın Aşk, o ''an'' ın deryasında yaşıyor belki de.
AŞK AN'I
Ne bir başı, ne de bir sonu vardır. Aşk ''an'' ı sonsuzdur... O yüzden yaşanan hayatın zaman kavramıyla bir ömür yetmez Aşk'ı yaşamaya. Zamandan münezzeh yaşamak lazım Aşk'ı...
An dünyasını bu dünyadan ayıran şartlara gebe bıraktıysan hayatı; Aşkına kardeş yaptın demektir acıyı... Sen değilsindir yada o değildir ''an'' dünyasının kurucusu. An dünyasının doğumu, sen ve ondan doğan Aşk'tır. Aşk güneşinin aydınlığıdır ve ''an'' dünyasını yaşanılır kılmıştır.
Ben böyle bir ''an'' a mahkumum işte. Müebbet bir mahkum olduğumu sanıyordum... Ban ''an'' a mahkum kalmak istedikçe, ben ''an'' dünyasında yaşamak istedikçe; itiliyorum bu hayatın içine... Elimi tutmuştu, bana sarılmıştı. Tek vücut girmiştik ''an'' dünyasına. İnanmıştım ve inandığına inanmıştım ''an'' dünyasının bu hayatı daha katlanılır kıldığına. Ama şimdi, O bu hayat içinden çağırıyor beni. Dokunmadan, dokundurmadan... Uzaktan... Biliyordum çıkarsam kapanacak yine ''an'' dünyasının kapıları. Biliyordum unuttu Aşk Anı'nı. Unuttu Aşk Anı'nın yaşattıklarını. Çok bekledim, ''an'' dünyamın güneşi doğmak bilmedi. Ve artık çıkıyorum hayatın sahte aydınlığına.
Hayat yine galip geldi Aşk'a. Artık O'nun zamanındayım, O'nun mekanında. Yani kiminle yaşandığı değil, neyin yaşandığının önem kazandığı düzendeyim. O'nun kadar başarılı olmasam da, aşinayım bu hayata da.
Gerçekleştirdiğim hayallerim var ''an'' dünyasında bıraktığım. Bir zamanlar gerçekleşeceğine inandığım hayallerimle sahte aydınlıktayım.

Hayata kafa tutarken yorulacağıma; Hayat beni harcarken yorulsun....