Ayrılığı giyiniyor anılar
Dudağımda ağlayan adın kadar
Sensizim...

Gözlerin gözlerimden göç edeli
Kirpiğimde üşüyor düşler
Gözyaşımı döşedim yollarına
Kan kızılı...
Özledikçe
Yol çeker yüreğimi...

Belki dönersin diye
Gözlerimin kapısı hâlâ aralı...

Yokluğun yokluğuma karıştığından beri
Yüreğim zemheri
Tenimde üşüyor kışlar
Ve
hasretin kalbimde baharsız mevsim
Her eylül de dökülüyor saçlarıma ...

Işıkları sönmüş sokaklar gibiyim
Gözlerim değmiş sanki tüm caddelere
Kaldırımları ıslak...

Bakışımda toprak kokusu
Ve yüzümde dudağını bükmüş gidişin
Şehla bakıyorum tüm yollara
Kirpiğime asıldığından beri terkedişin...

Boğazımda düğümlenen sözler sancılı
Hüznümün dili bile yabancı kendime
Sesimde hıçkıran acım sustukça
Sessizliğim ağlıyor sensizliğime...

Kulağımda çınlıyor yokluğunun lâl sesi
Söndürdüğüm yerden yanıyor
Yüzümdeki yalancı gülüşler...

Geceleri yaktım kirpiklerimde kaç kez
Uykularımın rengi kara...
Sen,ben olup dolaşırken ruhumun odalarında
Kaç şafağa kırıldı rüyalarım, saymadım daha...

Soğuk şiirler biriktiriyor ellerim.
Her sonbahar geldiğinde,
ayrılığı aşkla vurup
Seni dinliyorum şarkıların dilinde
Ve hâlâ ,sende ağlıyorum
Dön diyor yüreğimin gözyaşı...

Bir günah gibi
Dökülsün takvimlerimden
hasretinin dünleri
Yeniden doğ ömrüme...

Dudağımdan süzülüp
Sesime ses ol
Mum düşür gözlerime
Sözlerinde yansın aşk
Üfle sevmelerini...

23.11.2011


Arzu Karadoğan