İzEdebiyat - BİNNUR EDİSAN - çok unutkanım, çok!

ÇOK UNUTKANIM ÇOK!

Uzunca bir süredir unutkanlığımın acısını çekiyorum.Sadece özel günleri unutmak olsa özür dilemem kabul edilecek ama, hayır! hafızam zayıfladı. Beni hatırladın mı diyenlere ‘ Üzgünüm hatırlayamadım’ demekten nefret ediyorum ama gerçekten hatırlamıyorum.İsimler, telefon numaraları, özel günler, yapmam gerekenlerin listesi hepsini unutur oldum.Annem’ Akşam eve misafirler gelecek erken gel oldu mu kızım’ diyor ben kendimden öylesi emin ‘ elbette anne gelirim’ diyorum.Unutuyorum.
Eskiden hani planlı programlı bir insandım arkadaşlarım görüşme gününü erken haber verirlerdi, şimdi görüşme saatinden yarım saat önce arıyorlar ‘ unutma yarım saat sonra şurada’ diye.Bu durum komik ama bir o kadar da utanç vermeye başladı bana.
Bugün bir olay oldu ki gerçekten ben unutkanım diye kabul ettim.(Şimdiye kadar çevremdekilerin unutkansın söylemlerini, pek üzerime alınmıyordum da ) Evden çıktım, yolda içimden ‘keşke dün arabayı babamdan alsaydım ‘diye söylene söylene gidiyorum.Metro durağına gittim tam metroya binecekken ‘ İyide dün arabayı babamdan almıştım ben’ dedim.Yani düşünsenize bu nasıl bir unutkanlık.Gülmeden düşünürseniz sevinirim ! Tekrar eve döndüm ve arabaya bindim.İş yerine gelince, psikolog bir arkadaşımı aradım ‘Nedir durumum bunama belirtilerimidir? ‘ dedim , bana ne dedi biliyor musunuz?
‘ İşine geliyor unutmak, kronik bir durum değil ,tatil yap!’
Evet tatil yapmalıyım ve artık, itiraf etmeliyim.
Aylardır, istemediğim olaylar yaşadım.
Aylardır, güçlüy(müş) gibi davdandım.
Aylardır, gülücüklerim içime ağıt olarak yapıştı.
Derken.. Zamanı kendimden; kendimi dostlarımdan çaldım.Tamam! itiraf ediyorum.
İşime gelmedi değil de, unutmak istedim her şeyi.Aylar önce ‘Unutmalıyım! beynimde baca temizliği yapacağım’ demiştim, şimdi o egzersizlerim alışkanlığa dönüşünce ayıp ettim.
Eğer bazı olaylar canınızı çok acıttı ise, başa çıkamıyorsanız, ve çevrenizde teminat olarak yüreğinizi ortaya koyabileceğiniz dostlarınız varsa, arada bir unutkanlıklarınız mazur görülebilir. Bu yüzden geçmişin acıyan yönünü devirebilirsiniz.Tabii, benim kadar abartmamanızda fayda var, kredimi tüketmek üzereydim.Çünkü, unutacağım dediğim olayları unutmakla kalmayıp, her şeyi unutmaya başlamak doğru değildi.

Not: Arabayı babamdan alma hadisesine gelince; annem ve babam ayrılar ve ben annemle yaşıyorum, bunun için babamla yüreklerimiz hiç ayrılmasa da evlerimiz ayrı.