Seni sanki geçmişteki bir yaşamdan
Tanır gibiyim
Öylesine işlemişsin tutkularıma
Hani insan duyguların ötesine uçar ya
Sabahlara hasret bırakmışsın içimde...

Güneş yaşamdan yana doğar
Soluk alışımın simgesi gibisin
Anlaşılmaz bir yabancılaşmayı kırmışsın
Düşlerim akşamların gizeminde
Özlemim bir çift gözlerinle dağılıyor...

Biliyorum her coşkulu umut gibi
Bir gün sende gideceksin
Başka bir yaşamda karşılaşırmıyız
Çağlar ötesindeki bilinmez bir gezegende
Yine trenler taşırmı insanları
Alışırmıyım sensizliğe...

İşte bunları düşünmek kahrediyor ya beni...

İlkbaharda çiçek açan ağaçlar
Sonbaharda yapraklarını döktü
Hiç bir şey eskisi gibi değil
Dünya bir değişim ağrısında
Ha doğurdu doğuracak
Sen değişecekmisin bilinmez...

İşte bunların ağırlığında
Kulaklarımı tıkıyorum...

Doyumsuzluğum bir nehrin
Bin metreden dökülüşü
Hasretin dağlarında sis bulutları
Aşkım Antartikadaki eriyen buzullarda
Yüzyıllar sonraki denizleri taşıracak
Yakın zamanda değişirmiyim bilmem...

İşte bu duyguların tutsaklığında
Bir sigara daha yakıyorum...

Şiirleri yeterince yaşadık
Öyküler yazılamayacak kadar çoğaldı
Seni 30 ciltlik bir romanın
Kapağına taşırım ya
Sen bunları bilebilsen...

İşte hissetmediğini bir gün
Duyacağımdan korkuyorum...