Üzeni söveni döveni karşısında
Sessizliğinde sakladığı kutsal özlemi;
Yükseklerde çığlık çığlığa uçan,
Özgürlüğün tadını çıkaran bir kartal gibi olmaktı.
Ve oldu…
Üzenleri ve sövenlerine
Nefretini yenen
Kini hiç kalmayan
Acılarını unutan
Nefretsiz kinsiz bir kartal gibiydi gökyüzünde…
Kartal bakışı yerine
Uykudan uyanmış bebek bakışı vardı gözlerinde
Hala saf, ürkek, sorgulayan
Işıktan kamaşan gözleriyle
Görebilmenin tadını çıkaran
Şeyda bakışlı bir kartaldı
Rüzgarı almış
Aydınlığa doğru uçuyordu…
Kırmızı ve siyaha inat
Mavinin beyazın yeşilin
Özletilen bütün renklerin
Keyfini çıkarmak istiyordu…
Kararlı ve yeter diyen
Bir haykırışı vardı artık
Ruhunda bedeninde yıllarca dolaşmış
Şimdi kanat sesine
Kartal çığlığına dönüşen
Kölelikten kurtuluş sesleriydi bunlar…
Bir kartal gibi hissediyordu
Gökyüzünde,
Ama pençesiz ve Şeyda bakışlı bir kartal gibi…
(Gürsel ÇOLAKOĞLU)
