seyirci kalmanın onursuzluğuyla kendini bırakarak yaşamak
kendinden kaçarak
düşerek günlük zevklerin ve çıkarların peşine
kapıarak aldatan dünyasına içgüdülerinin
basit beklentilerin ve ucuz mutlulukların
ucuzu ucuzuna satarak insanlığını kredi kartlarına
yüzde 90 a varan indirimlerle yaşamak.

kapılmak kendini tüketmiş insancıkların ilişkilerine
boş ve anlamsız sözcüklerle büyüyen aptal sohbetlerle avunarak yaşamak.
sevginin yalan olduğu
ve yalanlara kurban edildiği
zeka pırıltısından uzak zavallı korkakça düşüncelerle yorumlamak hayatı
insanı böyle anlamak
böyle ahmakça....

Ey Azrail!!! cesedime vurulmuş  mührü kaldırdım artık duvağımdan . . .

Korkma gelip öpebilirsin şimdi alnımdan!!!

Adamın yüzü gülecek diye bir an, karşısında takla mı atmak lazım her zaman? Istemem eksik olsun..! Ricaya mı gitmeli? Kapı kapı dolaşıp papuç mu eskitmeli..? Yahut egilmekten mi ağırsın ötem berim..? Tazı'ya tut tavşan'a kaç mı demeli.? Belki kaz gelir diye bana tavuk mu :göndermeli..? Yoksa bir fino gibi sus'ta durmakmıdır acaba en münasibi?

Etegini indirmek istedigin icin hayat sana gore yanlizca ßir fai$e.

‘‘Asimetrik kişilik bozukluğu dediler kusamadığım çocukluk bunalımlarıma.. Oysa ki; gri kutular geçmişi taşırlardı bana kollarında. ..’’'

Seni Sevmek Hergün Bilerek Ve İsteyerek Tekrarlanan Ve Ertesi Gün Hayata Döndüren Bir İntihar Bicimidir..'