gülşen kılınçer

"anneeeee...."

Usandım bu canımdan, seni beklemek de olmasa hiç çekilmezdi yaşam! Ama günün birinde geleceğini senin göğsünde uyuyacağımı biliyordum. Saçlarımı da tarayacak, balık sırtı öreceksin değil mi benim gül kokulu anneciğim? Beni yıkayacak, giydirecek, şefkatle

kolyen boynumda, umudum avucumda

“Evet sana ait ne varsa yaktım, biliyorum. Herşeyi yakma hastalığım bundan kaldı belkide. Ama bir bu kolyeyi yakamadım, yokedemedim. Demiştin ya, ‘bu yüreğim’ diye, ondan belkide... Çıkartıp atmak, kolaydı ya, içimden de çok defalar geçi

Başa Dön