..E-posta: Şifre:
İzEdebiyat'a Üye Ol
Sıkça Sorulanlar
Şifrenizi mi unuttunuz?..
Çocukların eğitimi, zaman kazanmak için nasıl zaman yitireceğimizi bilmemiz gereken bir meslektir. -Rousseau
şiir
öykü
roman
deneme
eleştiri
inceleme
bilimsel
yazarlar
İzEdebiyat - Yazar Portresi - oğuzhan abdi oğuz
oğuzhan abdi oğuz - iki kişilk bir kitap
Site İçi Arama:


Deneme
  İstanbul ("... Bir Hayat Daha Var Olmalı Der Gibi Kahverengi Tonlar Uykularda... ") (oğuzhan abdi oğuz) 3 Ocak 2010 İstanbul 

kaç milyon hayatı taşıyorsun içinde istanbul... kaç hayatı birleştiriyorsun... ve kendini büyütüyorsun hep... istanbul büyüyor.. çocukluğundan cıkıyor... acılarıyla... mutluluklarıyla... ama tüm ihtişamıyla büyüyor.. ve uzaktan kör topal... izlemek koyuyor seni istanbul...

  Kırmızı ve Siyah (oğuzhan abdi oğuz) 3 Ocak 2010 Sevgi ve Aşk 

... işte böyle olmalı sevgi aşk... aynı olmadan bir olmayı sağlayan huzuru içinde hissetmeli... ben siyahın en şehvetli halinde iken kırmızının en karanlık tonajında gözyaşlarımla yıkadım tüm ruhumu... ben bir parça kırmız ve bir parça siyahla bir tutku yarattım...

  Alışmak (oğuzhan abdi oğuz) 3 Ocak 2010 Yaşam 

birgün özgürken ..diğer gün hapishanede sonsuzluğa mahkum oluyoruz ... ama alışıyoruz onada... sanırım alışmak pes etmemekten geliyor... biz hayatla savaşıyoruz...

 

 



ALIŞMAK

yeni bir yıla az kaldı yine...
nasılda tükeniyor hayat...
aslında farkına varamıyoruz tükendiğinin...
hergün bir hayat gibi geçiyor aslında...
ama bir çoğumuz hissediyor zamanla içimizden dışımıza yansıyan duyguların oluşturduğu hislerin ağırlığını...

alışıyor insan oğlu herşeye... yaptığı en iyi şey bu becne ... alışmak...
alışıla gelmişliğin serüvenine devam edip ... yeni şeylerede alışmaya devam ediyor...
aslında değişiyor hayat .. farklılaşıyor... kişiselleşiyor.. toplumsallaşıyor... kötüleşiyor ... iyileşiyor... ama alışıyor işte insanlar...

savaşlara bile.... ölümlere bile....
nasıl bir canlı binlerce ölünün bulunduğu savaş alanlarında bir adım daha atabilir...
yada kanserle günden güne eriyip tükenen bir insanın ölümünü izleyeblir...
hayatın kötülüklerini ... zorluklarını nasıl kabul edebilir...
ama ediyor işte ... alışıyoruz...

içimizdeki duygular değişiyor her duygu tek tek büyüyor gelişiyor ve biz alışıyoruz yeni heyecanlarımıza... yeni arkadaşlıklarımıza...

bağlı olduğumuz şeylerin değişmesine bile alışabiliyoruz...

birgün özgürken ..diğer gün hapishanede sonsuzluğa mahkum oluyoruz ... ama alışıyoruz onada...

sanırım alışmak pes etmemekten geliyor...
biz hayatla savaşıyoruz...
yenilmemek için hep yorgun bir savaşçı gibi direniyoruz...
tek kalemiz kalmış aslında o da ruhumuz... çocuk olan , yaşama sevincini içinde barındıran ruhumuz...

alışıyoruz işte ... yaşama...
insan oğlunun en büyük sanatı alışmak bence
ve
en büyük eseride...
hayatın tüm değişikliklerine rağmen ... tüm tabularımız yıkılsa dahi... yaşamaya devam etmeye alışmak...

......................

yazan: oğuzhan abdi oğuz

tarih: 12-12-2009-21:28



 




| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık

| Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi |

Custom & Premade Book Covers
Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim Yapım, 2024 | © oğuzhan abdi oğuz, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.

 

Bu dosyanın son güncelleme tarihi: 11.12.2024 23:15:57