|
Veda
(Kadir KARAMAN) 17 Ocak 2004 |
İlişkiler |
| |
 Veda ve vedalaşmaya;ayrılık ve kavuşmaya perspektif bir bakışın tesirlerinin anlatımı... |
|
|
SÖZ USTASI
Bana şâir derler, sözün kileri
Emrime verilmiş, kelimeleri
Acı, tatlı duygularla boyarım
Ölçerim, biçerim sır cümleleri
Mâhirane gediğine koyarım.
Şâirim bir şâir olmaya ama
Sanmayın her sözüm ustaca, îma
Kendimi özsöze kurban sayarım
Yüreğim doğuştan yalana âmâ
Yalan konuşmaktan, hicap duyarım.
Şâir; söz ustası, duygu mimarı
Hece, hece; cümle, cümle îmarı
Sözü giyindirir, sözü soyarım
Önce kendi yanağıma şamarı
Vurur, sonra gayrılara kıyarım.
01 – 06 – 2001
ŞİİR
Hayâller demliği; düş sığınağı
Ayrılığın örsü, sevinç ırmağı.
Düşün, düşten süsü; vuslat köprüsü
Ümitler limanı, hasret örtüsü.
Dinmeyen gözyaşı, bitmez mutluluk
Efsunlu âleme tüyden yolculuk.
İç âlemin her an aktığı nehir
Hissiz zamanların bıktığı zehir.
Şiir fırtınadır; şiir gemidir
Üzgün bakışların, hüzün nemidir.
Gözlerin bestesi, gönül teridir
Sızıları dağlar, özlem eritir.
20-03-2001
|
|
