Yürür bir bilinmeze
Ölüm kokan şehir
Toprak açar ağzını, kan kırmızı.
Haykırır susarak konuşanlar
Sessiz çığlıklar yükselir göğe
Duman kaplar gökyüzünü
Yanan gönüllerden tüten
Durur bir kuşun kalbi
Analar sokar içlerine yavrularını
Düşer elinden kalem şairin, susar şiir
Ben koparım kendi yüreğimden,
Düşerim aheste,
Düşerim yokluğa...
Yürür şehir
biz de yürüyoruz bir bilinmeze insanlar olarak...