Ben yokum artik
Beni, bana sorma,
Ne su kalmis bende , ne de alev
Yeryüzü gök yüzünden, gök yüzü yerden habersiz
Benim sahitsiz tarihimde,
Ben yokum artik;
Yerimde kül
Yerimde rüzgar, boran
Yerimde köz,
Ben yokum artik
Benim sahitsiz tarihimde,
Suda biliyorki
Atesin kutsaligi kalmamis...
Yeni dogmus dolunay..., daglarin arkasindan yavas yavas, sag tarafa dogru yükseliyor...
Agir bir hüzün, daglarin dumani ya da sonbaharin sisi gibi gelip üstüme cöker. Ben kaybolurdum bu dumanin ve hüznün altinda. Ben sorgusuz bir yagmur oluyorum ve yine kendime yagiyorum. Evet; ay yükseldiginde ben kalkip yavas yavas yürüyorum, bilmeden rast gele sessiz ve sensiz parklarda, Thames nehri kiyi boyunca uzaklara sehrin ve gürültüsünün uzagina...
.... Ve bu gezmeyle sana olan yolu kat etmek istiyorum. Her ne kadar gidiyorsam yine gelip sensizlige kavusuyorum... Geceleyin atese karsi atesle gidiyorum... Geceleyin bicak sirtinda geziyorum. Bicak kirmizi bir yilan olur... Ne maksat dayanir nede gögsümün kafesi bicaga...! Kalbim cirpinir parcalanir.... Zaman bir siir olur. Ben memleket siirleri ile kalbimi paraliyorum, yüzümüde gecenin serin rüzgariyla.
Ben bu yollarla kac yildir tanisim, bazen onlarla konusurum, hep dinlerler beni.
Bugün uzaklarda ki ama her ruzgar estiginde yuzumu oksayan Rüzgar Sevgilim'i anlatim onlara ve ilk defa onlarda sevindiler halime, simdi benim icin yollar daha rahat ve düz. Evet; bu yollar zahmetimi günahimi ceken yollar. Bugün benimle mutluydular.
Bak uzaktaki SEVGiLi bu yollar seni sabah kapidan alacaklar gidecegin yere kadar, cünkü bana arkadas sözü verdiler.
Ve sana kocaman bir yürek getirecekler ve bin öpücükle uyandiracaklar, benden yana...
