Dediğin bir sözü çok beğendim o kadar ki gözlerim ıslandı o an...
Bunları bana ilk sen söyledin sanki yaşamımda.
"Ben seni geçmişinle değil, geleceğinle görüyorum"
gibiydi, ya da ben öyle anladım.
Biliyorum geçmiş bitti arkadaşım, geri gelmez, hatasıyla, eğrisiyle, ya da doğrusuyla geçti yarım asır....
Şu var ben yaşamı çoğu kez yaşayarak öğrendim,
aslında hatalarımı yaşayarak değil de
başkalarının tecrübeleriyle öğrenip yapmamak isterdim.
Ya o başkalarını bulamadım,
ya da ben dinlemek istemedim.
Bir zamanlar başımda kavak yelleri esti,
her şey tozbembeydi.
Yaşayarak toz pembenin zaman zaman karardığını ,
ya da ben öyle görmek istediğim için karaları tozbembe gördüğümü öğrendim.
Yıllar geçtikçe pembeden vazgeçtim,
maviyi seçtim....
Her şeyi mavi görmek istedim,
En güzel mavimi de senin ışığında
buldum.
Bunun adı ne ?
Arkadaşlık mı ?
Sevda mı ?
Sevgi mi ?
Sevgiyi, sevdayı, yaşadım ben
bu kez neden farklı ?
Yüzünü görmediğim gözlerine bakmadığım birine
nasıl bu kadar değer veririm ?
Bunun adı ne ?
Önce arkadaşım
Sonra dostum
sevdiğim, gizemim olan sen
şimdi neyimsin?
Bildiğim şu ki iyi ki varsın,
iyi ki yaşamımdasın.
Yaşam pınarım mısın,
içmeli miyim suyundan ?
Yaşamalı mıyım seni seninle
doya doya, kana, kana ?
Nesrin Göçmen
09 / 02 / 2003
